 Strona główna | Mapa serwisu | English version |
|
| |
Driada | |
| mgłębie rozwarte nad lasem czyhające paszcze tu mech z bólu zmilkły tam gałąź sucha mu z podziwu – – zaklaszcze – wiatr przeszłe wieki spowiada sikorka w soczystość liści się wtula pod nimi ktoś dżdżu korale na piersi układa chichocze i pląsa w najlepsze panna Betula cień wystraszony wygląda spoza wścibskiego imienia pogłosu gdzie się spłoszyła?… gdzie wrosła jej brzoza fioletowym pantoflem wrzosu? stado jeżyn podrywa się z cierni słońca dzicy pobratymcy ją przede mną tają! głusza zewsząd nie wierzy pająk – mówią – to był pająk nieustannie widzę jak na chrobotku stópkę zadziera i się kołysze źdźbła traw szumią bajki że sypia sobie w cytadeli z szyszek i ćmy rozwiesza na zielonym płotku co widziałam, czy czułam czy wyznać komu? – – myślinem tym się opatulam w piaszczystej drodze do domu |
| Copywright by Martyna Franczuk |
