Wyobraźcie sobie - że to księżyc
i że życie tam możliwe.
Ach, pomyślcie tylko o tych
o lata świetlne niedosiężnych
kasztanowcach, oleandrach i iwach!

Wiedzcie, że atmosfera jej
z każdym dniem coraz przejrzystsza,
odkąd wygasły wszystkie ustroje
i nurt postępu na niej zbystrzał,
zmalało niepokojów pogłowie.

Wyśmiejcie astronomów apelujących
(apel to uporczywy, jak
ich poczucie obowiązku),
że Europa to niesłuszny koncept
i nie nam decydować o początku.

Mamy własne przyzwyczajenia.
To jak od zmysłów odejść od nich.
Sami powiedzcie, jak tu się nie oprzeć
takiej sposobności powtórzenia
naszych najtkliwszych zbrodni?