 Strona główna | Mapa serwisu | English version |
|
| |
Klytia | |
niebo zamknięte hermetycznie w widnokręgu mantrą nocnego deszczu wionę i teraz już wiem, już przeczuwam że gwiazda to nie ciało niebieskie lecz czworo oczu w ten sam punkt utkwione one wyrastają na cedrowym śnie stępione konturem, sokiem zbełtane jak dwa ściśnięte pnie w wysoką nawzajem związane altanę * księżyc jeszcze się przeciska w świtania z perłowych chmur zawiniątku oddalona od dnia i tak już go bliska szukałam ciebie w jego oranżowym końcu miast – – – na początku światło przeziera się przez noc jednak rozwarła się w niej szczelina! – – nie wiem tylko, czy to światło, czy ten mrok w heliotrop mnie zaklina… pokropiony jak wstążki liliowe |
| Copywright by Martyna Franczuk |
