 Strona główna | Mapa serwisu | English version |
|
| |
Wdowa | |
usiadłam jesienią nad Lete i liśćmi żółknącymi jak lata w oczach dziergałam wodne kwiatów pączki przepędziłam z ich świateł urocza smutną, sczernioną kobietę która z palca zdjąć nie mogła – – – obrączki * brzegi w szuwary owite i blada gwiaździstość wody rzecznej grynszpanu grzbiet ważki z błękitem upstrzony przędzą słońca – tkacza wszystko radzi: napij się z Lete… zapomnisz, co ona oznacza – – |
| Copywright by Martyna Franczuk |
