Strona główna | Mapa serwisu | English version
 
Poezja > Roślinnienie > Ikar w morzu

Ikar w morzu
póki niebo zadeptuję zmysłem
i dwie obce sobie natury scalam 
ziemia jest wszystkim
czego nie dotknę ni z dala!

ale zwyczajność rozkraja nas
puszczają niedbałe pocałunków szwy
ludzie, przechodząc, pytają
a gdzie Wy?  – – 

łza spada niby krzyna kryształu 
w turkusowy kędzior fali
to wosk spajający stosiny dusz 
ktoś nią wypalił


Copywright by Martyna Franczuk